Στις 17 Νοέμβρη του 2011, κατόπιν ανάθεσης της Διεύθυνσης Διοίκησης του Υπουργείου Εσωτερικών, έπρεπε να μιλήσω στους συναδέλφους για την εξέγερση του Νέμβρη του '73. Αποφάσισα να σχολιάσω το βασικό σύνθημα της εποχής και την σημαρινή του σημασία. Ιδού το αποτέλεσμα...
Δεν υπάρχει ίσως στην πρόσφατη ιστορία μας ορόσημο που να άγγιξε τόσο πολύ τον λαό μας, αλλά και που να εφθάρη τόσο γρήγορα. Η εξέγερση των φοιτητών τον Νοέμβρη του 1973 εναντίον του δικτατορικού καθεστώτος των συνταγματαρχών κινητοποίησε την κοινή βούληση των πολιτών για την ανατροπή του απεχθούς και ξενοκίνητου καθεστώτος. Έδειξε τις δυνατότητες των αόπλων να αντιτάσσονται στους ενόπλους, των ανοργάνωτων και αυθόρμητων ενάντια στους στρατιωτικά οργανωμένους, των ψυχωμένων ενάντια σε εκείνους που εκχώρησαν την ψυχή τους.
Ταυτόχρονα, η καταχρηστική εργαλειοποίηση της επετείου από πλευρές του πολιτικού φάσματος, η εξαγορά της συμμετοχής από μικρή μερίδα εξεγερμένων έναντι κοινωνικής προβολής και θώκων, η σχεδόν αυτοματοποιημένη αναπαραγωγή της εξέγερσης σε αναντίστοιχες κατοπινές συνθήκες συντέλεσαν στην σταδιακή μετατροπή της σε κομματική λαϊκή πανήγυρη ή σε ευκαιρία επίδειξης άσφαιρου και καταστροφικού δήθεν επαναστατικού ζήλου.
Ωστόσο το βασικό σύνθημα του Νοέμβρη, παρά την φθορά του από την κατασπατάληση, παραμένει, κατά την γνώμη μου, καίριο και υπαρξιακά σημαντικό:
Ψωμί, παιδεία, ελευθερία!