Ο ολοκληρωτισμός της ιδεολογίας…

Όταν άρχισε η απομάγευση του κόσμου κατά την ύστερη αναγέννηση, η υποχώρηση της δυτικής θεολογίας μπροστά στα επιτεύγματα των φυσικών επιστημών άφησε στις καρδιές των ανθρώπων ένα κενό υπαρκτικού νοήματος. Το κενό αυτό έγινε προσπάθεια να καλυφθεί είτε με την δημιουργία ανοικτά θρησκευτικών υποκαταστάτων, όπως η λατρεία του Υπερτάτου Όντος ή ο Ελευθεροτεκτονισμός, είτε μέσα από ιδεολογίες. 

Η διαφοροποίηση των ιδεολογιών προς τις «κοσμικές» θρησκείες είναι η μεγαλύτερη ή μικρότερη σύνδεσή τους με την επιστήμη και η έλλειψη εμφανούς ιερατείου και λατρείας. Κορμό των ιδεολογιών αποτέλεσαν θεωρίες για την κοινωνική και ιστορική εξέλιξη, που, αντιγράφοντας την αισιοδοξία των τότε φυσικών επιστημών για ένα μονοδιάστατο και μονιστικά εξηγήσιμο φυσικό κόσμο, υπέθεσαν ότι κατέχουν την αλήθεια για την διαχρονική κίνηση της ιστορίας και της κοινωνίας και μάλιστα με όρους απόλυτης διαδοχής αιτίων και αιτιατών. 

Η ιδεολογία, κάθε ιδεολογία, θεωρεί εαυτήν αυτό-αλήθεια, δίκην θεολογικού δόγματος και είναι δυσανέξια στην διαφοροποίηση και στην διαφωνία. Έτσι ιδίως στην διάρκεια του ΙΘ’ και του Κ’ αιώνα εκατομμύρια ανθρώπων θυσιάσθηκαν στον βωμό των ιδεολογιών, είτε προσφέροντας τον εαυτό τους θυσία ή κατακρεουργούμενοι από οπαδούς ιδεολογιών, που μάλιστα ουδ’ επί στιγμήν αμφέβαλαν για την ορθότητα τόσο των πιστευμάτων τους όσο και των αποκρουστικών και απάνθρωπων πράξεών τους. 

Στην περίοδο που διανύουμε η κυρίαρχη «ιδεολογία» είναι αυτή των «αγορών». Μάλιστα η προδοσία των σοσιαλδημοκρατών, η ήττα (ανθρωπίνως ευτυχώς!) του λεγόμενου «υπαρκτού» σοσιαλισμού και η πλήρης υποταγή της διανόησης κάνουν την κυριαρχία αυτή αβάσταχτη, ενώ εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν, δυστυχούν ή καταπιέζονται σχεδόν χωρίς ελπίδα. Η διαμεσολάβηση των ΜΜΕ μετατρέπει την κυριαρχία των αγορών σε ολοκληρωτισμό, ο οποίος διαπομπεύει και περιθωριοποιεί κάθε αντίθεση, κάθε κριτική, κάθε εναλλακτική στάση ζωής. 

Αυτό δεν σημαίνει ότι οι ιδεολόγοι της αντίπερα όχθης έχουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο απαρνηθεί τον μονιστικό τρόπο σκέψης, την απολυτότητα της «πίστης» τους, την προγραφή των αντιπάλων (πραγματικών ή φανταστικών…), εν τέλει τον ολοκληρωτισμό: Η πρόσφατη πλήρης παλινόρθωση του σταλινισμού από το ΚΚΕ το αποδεικνύει περίτρανα! 

Έτσι δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι και σε μένα τον ελάχιστο ασκήθηκε αυτές τις μέρες ιδεολογική τρομοκρατία, προκειμένου να μην δημοσιοποιώ τις σκέψεις μου για θέματα όχι και της πλέον καίριας σημασίας, όπως το αν …οι Απόφοιτοι της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης είναι ή δεν είναι (ή αν θα έπρεπε να είναι) το ίδιο και το αυτό με τους συναδέλφους υπαλλήλους, που αποφοίτησαν από το Δημοτικό!  

Και όμως! Για το …σοβαρότατο αυτό ζήτημα επιστρατεύθηκαν οι τεχνικές επικοινωνίας του facebook : μου εστάλη προσωπικό μήνυμα να αποσύρω ανάρτησή μου, η οποία (είναι αλήθεια) ήταν σκόπιμα προκλητική, με την απειλή ότι στην συνέχεια θα διαπομπευόμουν δημόσια, πράγμα που ωστόσο είχε προλάβει άλλος «συνάδελφος» να κάνει! Μάλιστα τα πρόσωπα που συμμετείχαν σ’ αυτήν την παντοδαπώς γελοία ιστορία ήσαν απόφοιτοι της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης και μάλιστα εξαιρετικής παιδείας, ώστε να επαληθεύεται διηνεκώς το «πανουργία, ου σοφία φαίνεται…» 

Οι συνάδελφοι, είμαι σίγουρος, έχουν απόλυτα ήσυχη την συνείδησή τους, όπως όλοι εκείνοι που οδηγούσαν στα Έκτακτα (Λαϊκά, Επαναστατικά, Εθνικά ή όπως αλλιώς…) Δικαστήρια φίλους, συγγενείς, συντρόφους και μη, προετοιμάζοντας την ανθρωπότητα για την «καινούργια εποχή», αλλά στρώνοντας τον δρόμο για τον απόλυτο τρόμο των στρατοπέδων συγκέντρωσης ή του «Αρχιπελάγους Γκουλάγκ».  

Προσωπικά χρησιμοποιώ πολλές θεωρίες για να εξηγήσω τον πολύπλοκο κόσμο, αλλά δεν κατέχομαι από καμιά ιδεολογία. Παράλληλα θα εξακολουθώ να δημοσιοποιώ όσα πιστεύω, χωρίς καμία επιφύλαξη, διότι μόνον έτσι ο απομαγευμένος κόσμος έχει κάποιο νόημα.  

Όσο για το …επίμαχο ζήτημα της ισότητας ή μη μεταξύ Αποφοίτων ΕΣΔΔ και υπαλλήλων με λιγότερα τυπικά προσόντα, απλώς πιστεύω ότι ως άνθρωποι, πολίτες, εργαζόμενοι κλπ είναι απόλυτα ίσοι, αλλά στην εργασία τους κάνουν διαφορετικά πράγματα και για τον λόγο αυτό (θα έπρεπε να) έχουν διαφορετική θέση στην ιεραρχία. Όταν απολύονται, όταν τους μειώνεται ο μισθός, όταν ευτελίζονται θίγονται και οι δύο κατηγορίες το ίδιο και είναι το ίδιο άξιες υπεράσπισης. Αλλά ή Ένωση των Αποφοίτων, όπως λέει και ο τίτλος της, θα μιλήσει πρώτα για τους δικούς της, για τους οποίους μάλιστα δεν έχω δει κανένα άλλο να μιλάει...